31. முகத்திரை களைகிறேன்..

எனக்காக என் அப்பா செய்தவைகளில் பிடித்த ஒன்று எனக்கு அவர் வைத்த பெயர். ஆனால், அதனால் இன்று வரை சில பிரச்சனைகள்தான். இதுவரை என் சரியான பெயருக்கு குடும்ப அட்டையோ, தேர்தல் அட்டையோ வந்ததில்லை. உண்மையைச்சொல்ல வேண்டுமென்றால், இந்த நிமிடம் வரை எனக்கு மேற்கூறிய இரண்டுமே இல்லை. மூன்றாவது முறையாக குடும்ப அட்டையில் பெயர் சரி செய்யக் கொடுத்துள்ளேன். இந்த முறை பொறுமை போயே போய் விட்டது. அவர்கள் தப்பும் தவறுமாக பெயரை எழுதிவிடுவார்களாம்; நான் அதற்குப் பிறகு V.A.O.-க்குக் காசு கொடுத்து நான் நானேதான் என்று ஒரு சான்றிதழ் வாங்கவேண்டுமாம். அட போங்கப்பா என்று வந்து விட்டேன். இது இப்பொழுது நடந்தது. என் பெயரை வைத்து வந்த சிக்கல்களில் இது கடைசி.

என் பெயரை வைத்து முதன் முதல் வந்த சிக்கலும், எனக்குக் கிடைத்த தண்டனையும் இன்னும் நன்கு ஞாபகம் இருக்கிறது. அந்த சிக்கலில் இருந்து இன்னும் விடுபடவில்லை; அது ஒரு முக்கியமான காரணம் நான் தருமி என்று ஒரு புனைப்பெயரில் வலைப்பூ ஆரம்பித்ததற்கு. அந்த முதல் சிக்கலைப்பற்றி சொல்லவேண்டுமென்றால் என் பெயரை நீங்கள் தெரிந்துகொள்ள வேண்டுமே. சின்னவயதில் வீட்டில் ஜார்ஜ் என்று கூப்பிடுவார்கள். பிரச்சனை ஒன்றும் பெரிதாக இல்லை. மிஞ்சிபோனால், என் வயசுப் பசங்க ஜார்ஜ்...கோர்ஜ் என்று கூப்பிடுவார்கள். கொஞ்சம் விரட்டிட்டு போய் கொஞ்சமாய் சண்டை போட்டிருப்பேன். அவ்வளவே.

ஐந்தாம் வகுப்புக்கு வந்த பிறகுதான் பிரச்சனை. நானெல்லாம் தமிழ் மீடியத்தில் படித்த கேசு.
ஐந்தாம் வகுப்பின் கடைசி term-ல் தான் எங்களுக்கு ஆங்கில வாடையே கிடைக்கும்; அதுவும் நான் V std. 'A' section என்பதால்தான் அதுவும். மற்ற section-காரங்களுக்கு 6-ம் வகுப்பிலிருந்துதான். V A -அப்டின்னா, நம்மள மாதிரி, students எல்லாரும் பயங்கரமான 'இது'ன்னு அர்த்தம். அதிலும் V A-க்கு இருந்த எங்க லூக்காஸ் சாருக்கு ஸ்கூல்லியே ரொம்ப நல்ல பேரு. அவருக்கு நான் ரொம்ப pet-ன்னா பாத்துக்கங்களேன். விஷயத்துக்கு வருவோம்; எங்களுக்கு ஆங்கில போதனை ஆரம்பிச்சது. What is your name? What is your father? -இதுதான் எங்களுக்கு முதலில் சொல்லிக்கொடுக்கப்பட்ட ஆங்கிலம். நாங்க இதை அடுத்த section பசங்ககிட்ட கேட்டு, அவங்க முழிக்கிறதைப்பார்த்து..அட, போங்க அது எல்லாம் அனுபவிச்சிருக்கணும்.

அது என்னமோ தெரியலை; என்ன மாயமோ புரியலை. சரியாக இந்த சமயத்தில் வீட்டுக்கு வருபவர்களும் இதே கேள்வியை சொல்லிவைத்தது மாதிரி கேட்பார்கள். அப்படி ஒருவர் வந்து கேட்டதும் பயங்கர 'பந்தாவாக' (அப்போவெல்லாம் 'பந்தா' என்ற சொல்லே அகராதியில் இருந்திருக்காது!) மை நேம் இஸ் ஜி. சாம் ஜார்ஜ் என்று சொன்னது என் அப்பாவின் காதில் கர்ண கடூரமாக விழுந்திருக்க வேண்டும். வந்தவர் போன உடனே அப்படி சொல்லக்கூடாது; மை நேம் இஸ் Sam ஜார்ஜ் அல்லது மை நேம் இஸ் Sam என்று சொல் என்று சொல்லிக்கொடுத்தார்கள். எதற்கும் நீங்களும் தமிழில் 'சாம்' என்பதையும், ஆங்கிலத்தில் 'Sam' என்பதையும் மனதுக்குள் சொல்லிப்பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்; அப்போதுதான் என் பிரச்சனை என்ன என்பது அதன் முழுப் பரிமாணத்துடன் உங்களுக்குப் புரியும்.

அடுத்த நாள். நமது காட்சி இப்போது V Std. A-ல் ஆரம்பிக்கிறது. இன்று லூக்காஸ் சார் தமிழ் டிக்டேஷன் கொடுக்கிறார். அப்போ எல்லாமே ஸ்லேட்-குச்சி தானே. ஸ்லேட்டில் ஒன்றரைப் பக்கம் வரும் அளவிற்கு டிக்டேஷன் கொடுக்கிறார். எப்போதுமே அய்யா தமிழ் டிக்டேஷனில் ரொம்ப தப்பு போடுவதில்லை. இந்த பதிவிலிருந்தே உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்குமே; அதிகமானோர் 'ன'வுக்கும், 'ண'வுக்கும் தகராறு பண்ணிக்கொள்கிறார்களே அது போலவோ; வல்லின 'ற'கர மெய்யெழுத்துக்கு அடுத்தாற்போல இன்னொரு மெய்யெழுத்து போடுவார்களே (அடுத்தாற்ப்போல-என்பது போல) அது மாதிரி நான் தப்பு பண்றேனா? இல்லையே! சும்மா சொல்லக்கூடாது; லூக்காஸ் சார் போட்ட அடித்தளத்தில் V & VI Form-ல் (அது என்ன Form என்கிறீர்களா? அந்தக்காலத்தில் முதல் 5 வருடம் = சின்னப்பள்ளிக்கூடம் -Elementary School. அதற்குப் பிறகு 6 வருடம் - பெரிய பள்ளிக்கூடம்; அதாவது High School. அந்த 6 வருடம் என்பது I Form to VI Form; VI Form = S.S.L.C. அதாவது பள்ளி இறுதித் தேர்வு; பிறகு கல்லூரி - Pre-university Class - 3 year degree) மறுபடியும் சொல்கிறேன்: லூக்காஸ் சார் போட்ட அடித்தளத்தில், V & VI Form-ல் எங்கள் தமிழாசிரியர் கந்தசாமிப் புலவர் மாளிகையே கட்டினார்; அவர் சொல்லித்தரும் அழகே தனி; அதுவும் செய்யுட்பகுதி எடுத்தால்... அதனால் தமிழ் மீது காதலே வந்தது. ரொம்பவே digression, இல்ல? விட்ட இடத்துக்கு வருவோம். தமிழ் டிக்டேஷன். அன்றும் (!) வழக்கம்போல் அய்யா தவறின்றி எழுதியிருந்தேன் (நிஜமா, நம்புங்க!) லூக்காஸ் சார் பழக்கம் என்னென்னா, 3 தப்புவரை மன்னிப்பு உண்டு; மற்றவர்களுக்குத் தவறுக்குத் தகுந்தாற்போல் தண்டனை. வழக்கமாக வகுப்பின் ஓரத்தில் இருக்கும் பிரம்பை எடுத்துவருவதும் பெருமைக்குரிய பணி எனக்குத்தான் கொடுக்கப்படும். ஆனால் அன்று சார் வேறு ஒரு பையனைவிட்டுப் பிரம்பை எடுக்கச் சொன்னார். அப்பவே எனக்கு என்ன இது என்று தோன்றியது. பிரம்படி பூசை முடிந்தது. கடைசியில் சார் என்னைக் கூப்பிட்டார். அடி பயம் ஏதுமின்றி சார் முன்னால் போய் நின்றேன். அதிகமாகத் தப்பாக எழுதிய மாணவனுக்குக் கொடுத்த தண்டனையை எனக்கு ஒன்றும் சொல்லாமலே கொடுத்தார். கொடுத்து முடிந்தபின், தப்பு இல்லாமல் டிக்டேஷனை எழுதியவன் தன் பெயரையே தப்பாக எழுதியுள்ளான்; ஆகவேதான் இந்த தண்டனை என்றார்.

விஷயம் உங்களுக்குப் புரிகிறதா? எல்லாம் தமிழ் சாமுக்கும், ஆங்கில Sam-க்கும் வந்த தகராறுதான். அப்பா, சாம் என்று சொல்லவேண்டாம்; Sam என்று சொல் என்றார்களா; தமிழில் Sam எப்படி எழுதுவது என்று தலையைப்போட்டு பிச்சுக்கிட்டு ஒரு வழியாக 'சம் ஜார்ஜ்' என்று முடிவு செய்து எழுதினேன். அது என்ன ஆச்சுன்னு பார்த்தீங்களா?

அதுவும் என் பெயருடன் வேற்றுமை உருபுகளைச் சேர்த்துப் பாருங்களேன்:

குழலியைக் கண்டேன் - நல்லா இருக்கு; சாமைக் கண்டேன் - இது எப்படி நல்லாவா இருக்கு?

வீ.எம்மால் முடியும்; ,, சாமால்...ம்..ம்.. ''

முகமூடிக்கு நல்ல மனசு ''சாமுக்கு...எனக்கே பிடிக்கலை


ஷ்ரேயாவிடம் சொல்லுங்கள் '' சாமிடம்..ஏதோ 'சாமி மடம்' மாதிரி இருக்கு.

துளசியின் செல்லங்கள் ,, சாமின்... Ho Chi Minh மாதிரி இல்ல?

ஸ்ரீரங்கனோடு பேசணும். '' சாமோடு....நிச்சயமா நல்லாவேயில்லை

பாலாவுடன் தொடர்பு கொள்ளணும் '' சாமுடன்...அவசரத்தில் தமிழ்சசியை தமிழச்சி
என்று வாசிப்பதுபோல சா மூடன் என்று வாசிக்கக்கூடும்

அதிலிருந்து, நான் எனது பெயரைத் தமிழ்த் தேர்வுகளைத் தவிர எப்போதும் தமிழில் எழுதுவதேயில்லை. மெல்ல மெல்ல குடும்பத்தினரைத்தவிர மற்ற எல்லோரிடமும் எனக்குப் பிடித்த Sam என்ற முதல் பெயரைப் புழங்க வைத்தேன். பள்ளிப்படிப்பு (1949-54; 54-60 - புனித மரியன்னை, மதுரை) முடித்து, கல்லூரி (1960-61-புனித சவேரியார், பாளையங்கோட்டை; 1961-64, 64-66 -தியாகராஜர் கல்லூரி, மதுரை)வரும்போது முழுமையாக எல்லோருக்கும் Sam-ஆகி விட்டேன்.

1966-70 புஷ்பம் கல்லூரி, தஞ்சையில் சேர்ந்தபோது வழக்கமான முறையில் initials-களை வைத்து, ஏற்கெனவே அங்கே ஒருவர் G.S.என்ற சுருக்கப் பெயரோடு இருந்ததால் S.G. என்று அழைக்கப்பட்டேன். எப்படியோ ஓசியாக 'ஜி' பட்டம் கிடைத்தது. பிறகு 70-ல் சொந்தஊர் மதுரை அமெரிக்கன் கல்லூரியில் (2003ல் ஓய்வு)சேர்ந்த பிறகு கொஞ்சநாள் Sam-ஆக இருந்து, பிறகு வேறு சில Sam-கள் வந்ததால் வித்தியாசம் காண்பிக்கவென்று Sam G ஆனேன். வயது ஏறியபோது புதிதாகக் கல்லூரியில் சேர்ந்து நன்கு பழகிய நண்பர் முனைவர் சைலஸால் Samji என்று நாமகரணம் சூட்டப்பட்டேன்; மாணவர்களுக்கும் அப்படியே ஆனேன். (Dr.Silas, உம்ம பேரை எப்படியாவது ப்ளாகில் ஏற்றுவதாகச் சொன்னதைச் செய்துவிட்டேன்; ஆளை விடு'யா!) இதுதான் எமது பெயர்ப்புராணம்.


இப்படித் தமிழில் எழுத நானே தயங்கும் பெயரை வைத்துக்கொண்டு என்ன செய்வது என்று பள்ளிப் பருவத்திலிருந்தே முழித்து வந்திருக்கிறேன். ஆகவேதான் வலைஞனாகச் சேரலாமென முடிவெடுத்ததும் என்முன் எழுந்த பெரிய கேள்வி; பெயரை எப்படி எழுதுவது? இந்த பிரச்சனைக்கு முடிவுதான் புனைப்பெயரில் எழுதுவது என்ற முடிவு.

சரி, பெயர் வேண்டாம் என்ற முடிவெடுத்தபின் ஒரு trial and error மாதிரி ஆங்கிலத்தில் ஒரு blog ஆரம்பிக்க முடிவு செய்து suthal.blogspot.com என்று ஒன்று ஆரம்பித்தேன். (அதை அப்படியே தூங்க விட்டாச்சு; முழிக்க வைக்கவேணும். எப்படிதான் சந்திரவதனா மாதிரி ஆட்கள் 21 ப்ளாக் வைத்து மேய்க்கிறார்களோ! சிலருக்கு 'செல்லங்கள்'; சிலருக்கு ப்ளாக்குகள்!)
பிறந்த நாள், வருஷம் எல்லாம் கேட்டிருந்தது; கொடுத்தேன். பிறகு profile பார்த்தால் எதோ ஜாதகம் போடுவது மாதிரி என்னமோ நட்சத்திரம், ராசி எல்லாம் போட்டிருந்ததைப் பார்த்ததும் எரிச்சல். வாஸ்து, எண்கணிதம், கல் ராசி இப்படிப் போற கூட்டத்தைப்பார்த்து - அதுவும் இளைஞர்களை, என் மாணவர்களைத் திட்டுவது உண்டு; இங்கே என்னடான்னா இப்படி. முதலில் பெயர் தயக்கம்; இப்போது பிறந்த நாள் சொல்ல ஒரு தயக்கம்.

அதோடு, மெரினா பீச்சில், காந்தி சிலைக்குப்பின்னல் ஒரு ப்ளாக்கர்கள் கூட்டம் என்றார்களா கொஞ்சம் adjust பண்ணி சென்னையிலுள்ள மூத்த மகள் வீட்டிற்குப்போய் அந்த கூட்டத்தில் கலந்துகொள்ள முடிவு செய்து, அதன்படியே கலந்துகொள்ளவும் செய்தேன். அதுவும் ஒரு தப்பாகப் போய்விட்டது. ஒன்று: எல்லோரும் பேசியது ஒன்றும் எனக்குப் புரியவில்லை; Everything was Greek and Latin to me; things were going above my head. நான் என்றைக்கு unicode-யைக் கண்டேன்; என்னமோ template என்றார்கள்; காசி நிர்வகிக்கும் server அப்படி இப்படி என்று பேசப் பேச, ஆஹா, தப்பான முடிவு எடுத்துட்டோமோ என்ற பயம் வந்தது. அது போதாதென்று, வந்த 23-ல் (என்னைச் சேர்க்காமல்) 3 பேரைத்தவிர (இராமகி, டோண்டு,மாலன் - அனேகமாக இதே வயது வரிசையில்) மற்ற எல்லோரும் 25-35 வயதுக்குள் இருந்தார்கள்; அந்த முதிர்ந்த மூவரும் கூட என்னைவிட மிகவும் இளைஞர்களே. இந்த 'வலைக்குள்' சிக்கினால் problem of generation gap வந்துவிடுமே என்ற பயமும் சேர்ந்து கொண்டது. ஆரம்பிப்போமா, வேண்டாமா என்று ஒரே குழப்பம். வயதானவன் என்று தெரிந்தால் மரியாதை என்று ஏதாவது காரணம் காட்டி sideline பண்ணிவிடுவார்கள் என்ற பயம். (இப்போகூட பாருங்களேன்; stars for voting in my blog is not working; help me என்று forum-ல் அறைகூவல் விடுத்து நாள் பல ஆயிருச்சு; நாப்பது ஐம்பது பேர் வந்து பாத்துட்டும் போயிட்டாங்க; ம்..ம்..ஒரு சத்தம் வரணுமே.)

இதில நிறைய பேரு அவங்க அவங்க போட்டோவெல்லாம் போட்டுகிடராங்க (அழகான மூஞ்சு; போட்டுக்கிறாங்க! பழமொழி -வயசுக்கு ஏத்தமாதிரி பழமொழில்லாம் சொல்லவேண்டாமா- பழமொழி ஒண்ணு சொல்லுவாங்களே முடி இருக்க மகராசி...அப்படிமாதிரி) ஆனா, நம்ம கொஞ்ச நாளைக்காவது பெயர், வயது, நிச்சயமா போட்டோ எதுவும் இல்லாமல் வண்டியை ஓட்டிப்பார்ப்போம்; என்னதான் நடக்கும்; நடக்கட்டுமே அப்டின்னு ஒரு மாதிரி ஆரம்பிச்சு வைக்க, நம்மளையும் போனா போதுன்னு இரக்கப்பட்ட ஏழெட்டு நல்ல மனுஷங்க (மனுஷிங்களும்தான்) ஏதோ அப்பப்ப வந்து பாத்துட்டு... போய்க்கிட்டு...

இப்ப இன்னொரு ஆசை. பிறந்தது என்னமோ திருநெல்வேலி பக்கம்னாலும் மதுரைக்காரனாக மாறிப்போயாச்சு; நம்ம மதுரை வலைஞர்கள் எல்லோரும், அந்த சென்னைக்காரங்க எல்லாம் கூடிப்பேசுனாங்களே அது மாதிரி வெள்ளமாய் பாய்ந்து வரும் நம்ம வைகை ஆற்றின் கரை மேட்டுல ஒரு கூட்டம் போடணுங்க. யார் யார் மதுரைக்காரங்க? ஆட்டைக்கு வர்ரீங்களா? அருண் வைத்தியநாதன் மாட்டுத்தாவணி (அதுதாங்க, எங்க ஊரு கோயம்பேடு)பற்றி எழுதியிருந்ததாக நினைவு;ஆனா இப்போ அமெரிக்கா ஆளு. அல்வாசிட்டி விஜய்க்கு மதுரை 'புகுந்த ஊரோ'? இப்போ சிங்கைகாரர். வேற யாருங்க மதுரையில் இருக்கீங்க. இந்த சென்னைக்காரங்க பீச்சில கூட்டம் போட்டது நம் வைகை நதிக் கரையோரம் ஒரு கூட்டம் போடுவோமே, அலைகடலென திரண்டு வாருங்களேன். வர்ரீங்களா? யாராவது...Hellooooooooo anybody there?

பி.கு. குழலி, முகமூடி, வீ.ஏம், ஷ்ரேயா, துளசி, ஸ்ரீரங்கன், பாலா, தமிழ்சசி - உங்கள் பெயரைப் பயன்படுத்தியுள்ளேன் நீங்கள் அதைத் தவறாக எடுத்துக்கொள்ள மாட்டீர்கள் என்ற நம்பிக்கையில். தவறெனின் தகவல் அனுப்புங்கள்.