609. பிச்சைப் பாத்திரம் ஏந்தினோம் .. அய்யனே ..அய்யனே ...

*



அட .. இந்த சென்னைவாசி மகராசங்களை ஒதுக்கி வச்சுட்டு பார்த்தா த.நா.வில் இருக்குற பாவி மக்க எல்லோருமே கோவில் முன்னால் உக்காந்து கொண்டு, இந்த தலைப்பைப் பாடிக்கொண்டிருக்கும் பாவப்பட்ட பிச்சைக்காரங்க மாதிரிதான் எனக்கு மனசுல தெரியுது.

காலையில் ரெண்டு மணி நேரம். அதிலேயும் கொஞ்சம் கரண்ட் திருடிர்ராங்க. சரியா ரெண்டு மணி நேரம் அப்டின்னு சொல்லுவாங்க... ஆனால் அதில ஒரு பத்து இருபது நிமிஷம் லேட் பண்ணிதான் கரண்டு கொடுப்பாங்க . அதன் பின் நாலு மணி நேரம் இருண்ட காலம். பிறகு அடுத்த ரெண்டு மணி நேரம். அதுக்குப் பிறகு மாலை நேரம் வந்திருச்சின்னா ..கோவிலுக்கு வந்துட்ட போற மகராசங்க அந்தப் பிச்சைக்காரங்களுக்கு ஏதேனும் மனசு வந்துச்சுன்னா சில்லறை போட்டுட்டு போவாங்களே .. அது மாதிரி அப்பப்போ கொஞ்சூண்டு கரண்ட் வரும் .. வராம போகும். ஒரு ரூபாய் போடுற ஆள்ட்ட ரெண்டு ரூபாய் கொடுத்தாதான் எடுத்துக்குவேன்னு எந்தப் பிச்சைக்காரனும் சொல்ல முடியுமா? ஏதோ .. பெரிய மனசு பண்ணி ஐயா .. அம்மா .. போடுதுன்னு எடுத்துக்குவாங்கல்லா .. அது மாதிரி தான் நாங்களும். சத்தமா கூட நாங்க எங்க எதிர்பார்ப்பை யார்ட்டயும் சொல்றதில்லை. நம்ம மம்மி என்ன வச்சுக்கிட்டா வஞ்சகம் பண்றாங்க ..? நமக்கு என்ன கொடுப்பினையோ அது தானே நமக்குக் கிடைக்கும் .. இல்லீங்களா? நம்ம சட்டி பெருசுன்னா அதுக்காக பிச்சை போடுறவங்க பெருசாவா போடப்போறாங்க ... ஆண்டவன், நம்ம சின்னூண்டு நெத்தியில எப்படி எழுதி வச்சிட்டான் .. என்ன பண்றது சொல்லுங்க !

நம்மள மாதிரி ஒரு பதிவர் என்ன பண்ணுவார்னு சொல்றேனே .. சில நாள் காலையில் 6 - 8 கரண்ட் வரும்.  அப்போ காலையில் பொட்டி பக்கமே வர முடியாது. காலையில் எழுந்திருக்க,  விளையாடிட்டு வர ... அதுக்குத் தான் 8 மணி ஆகிடுமே. எப்போடா 12 மணி ஆகும்னு காத்துக்கிட்டு இருக்கணும் வெளியே எங்கேயும் போனாலும் 12 மணிக்கு வீட்டு வரணும்னு ஒரு நினைப்பு  ஓடிக்கிட்டே இருக்கும். 12 - 2 மணிக்கு கரண்டு வருதுன்னு வச்சுக்குவோம். பொட்டியைத் திறந்து மயில் பாத்து, லேசா தமிழ்மணம் பக்கம் போனோம்னு வச்சுக்கங்க. அன்னா இன்னான்னு ஒரு மணி அல்லது ஒன்றரை மணி ஆய்டும். அப்போதான் தங்க்ஸ் வெரட்டி வெரட்டி சோறு தின்னுட்டு போன்னு வெரட்டுவாங்க. இதுலேயே கதை முடிஞ்சிரும்.

அடுத்து 6 மணிக்கு மறுபடி திட்டிவாசல் திறக்கும்னு உக்காந்திருக்கணும். இந்த 6 - 7 மணிக்கு க்ரண்ட் எதிர்பார்க்கிறது .. அது வர்ரது ... போறது இருக்கே ... அடப் பாவி மனுஷங்களான்னு T.N.E.B.யை மனசார திட்டணும் போல இருக்கும். ஏன்னா இந்த டைமிங்கில் பொட்டி முன்னாடி உக்காந்திங்கன்னு வச்சுக்குவோம். வாழ்க்கையே விரக்தியாயிடும். ஏன்னா இதுவரை பல தடவை அது மாதிரி நடந்திருக்கு. என்னன்னா ... 6 மணிக்கு கரண்ட் வந்திருச்சேன்னு சந்தோசமா பொட்டி முன்னால் உக்காருவீங்க. மயில் பொட்டியை திறப்பீங்க .. அம்புட்டுதான் ...  கரண்ட் போயிரும். வழக்கம் போல கரண்ட் போனதும் தங்க்ஸ் கூட விளக்கு ஏதுமில்லாமல் கொசுக்கடிக்கி ஆளாகி முன்னறையில் உக்காந்திருப்போம். பத்து நிமிஷம் கழிச்சி படார்னு கரண்ட் வந்திரும். ஆசை ஆசையாய் மறுபடி பொட்டி முன்னால் உக்காந்து திறப்பீங்க .. படார்னு எல்லாம் போயிரும். மீண்டும் முன்னறை .. கொசு .. அடுத்து கொஞ்ச நேரத்தில் மறுபடி சோதனை வரும். இப்படியே முன்னறைக்கும் பொட்டிக்கும் நடுவில் ரிலே ரேஸ் இருக்கும். வாழ்க்கையின் உச்ச கட்ட எரிச்சல் அப்போதான் வரும். ஆனாலும் என்ன பண்ண் முடியும். ’மனசுக்குள்ள பிச்சை பாத்திரம் ஏந்தினோம் .. அய்யனே .. அய்யனே’ன்னு பாடிக்கிட்டு கொசுவோடு போட்டி போட்டுக்கொண்டு இருக்கணும்.

ஒரு நாள் என்னமோ போறாத காலம்! பொட்டி முன்னால் கரண்ட் இல்லாதப்போ  கூட கொஞ்ச நேரம் உக்காந்துட்டேன். inverter-க்கு சரியான பசி போலும். கரண்ட் வந்ததும் அது நிறைய சாப்பிட்டிருச்சி. ராத்திரி ஒண்ணரை மணிக்கு கரண்ட் போச்சு ... inverter தூங்கப் போயிருச்சி. நமக்குத் தூக்கம் போச்சு. அந்த நேரத்தில் முன் அறைக்கு போய் காத்து வருதான்னு பார்த்தா ஒண்ணும் இல்லை.  நாங்க வீடல வழக்கமா சொல்றது மாதிரி சொல்லணும்னா ‘கடவுள் switch  போட மறந்துட்டார்’. காத்தும் வரலை; தூக்கமும் வரலை. அதுனால இப்போவெல்லாம் கரண்ட் சாமி வரலைன்னா உடனே பொட்டியை விட்டு படார்னு எழுதிருச்சிர்ரது தான். வேற வழி.

இதுக்கெல்லாமா நாம மம்மியை குறை சொல்ல முடியும். ஆனாலும் இன்னும் மனசுக்குள்ள ஒரு சின்ன ஆசை. எங்களுக்கு 14 மணி நேரம் கரண்ட் இல்லை; இந்த மதராஸி மக்களுக்கு இதில இன்னும் கொஞசம் பங்கு கொடுக்கக் கூடாதான்னு. சூடு அங்க வச்சாதான் அரசுக்கும் சூடு வச்சது மாதிரி இருக்கும்னு அடியேனுக்குத் தோணுது. எல்லாம் ஒரு நப்பாசை தான்!


 பிச்சைப் பாத்திரம் ஏந்தினோம் .. அய்யனே ... என் அய்யனே ...

 பாத்துப் போடுங்க’ய்யா ... !







*