1265. இழுபடும் ஜீன்ஸ் ..........

jeans பற்றி ஒரு நண்பன் சொன்னதினால இதுக்கு முந்திய பதிவை எழுதினேனா, அதைப் படித்த கார்த்திக் பிரபா   "rebel" அப்டின்னு ஒரு வார்த்தையைப் போட்டார். jeans + rebel =?  அப்டின்னு ஒரு கேள்வி மனதில் எழுந்தது. அதுக்கு இன்னொரு கொசுவத்தி ...

வாழ்க்கையில் நடந்தத எழுதலாம்னு ஆரம்பிச்சாலே முதல் வரி " பத்து முப்பது வருஷத்துக்கு முந்தின்னு ..." ஆரம்பிக்க வேண்டியதிருக்கிறது. 

இதுவும் அப்படித்தான் பத்து.. முப்பது வருஷத்துக்கு முந்தி நடந்தது. நம்ம ஜீன்ஸ் போட்டுட்டு சுத்துறோமா ... அது அவ்வளவு ஈசியா கிழியாது. கிழிய ஆரம்பிப்பதே முழங்கால் கிட்ட தான் ஆரம்பிக்கும்,. கிழியாது. அந்த ஏரியாவுல நூல் விட ஆரம்பிக்கும். அப்ப்டி ஒரு ஆசைப்பட்ட ஜீன்ஸுக்கு ஆச்சுது. அப்ப்டியே தூரப் போட மனசு வரலை. இப்போவெல்லாம் கிழிஞ்ச ஜீன்ஸ் பாஷனாக ஆகிப் போச்சு. நான் சொல்ற காலத்தில அப்படி ஒண்ணும் இல்லை. அப்படியே அதோடு கல்லூரிக்கும் போனோமா ... அங்க இருந்து ஒரு நாள் சாமிக்கடைக்கு டீ குடிக்க நாலைந்து பேர் போனோம். அதில் ஒரு த்ம்பி .. என் மாணவனாக இருந்து, இப்போது சேர்ந்து பணி புரிந்து கொண்டிருந்தான். அவன் என் ஜூன்சைப் பார்த்து, "என்ன சார்... கிழிஞ்சி போனத போட்டுட்டு வந்திட்டீங்க?" அப்டின்னான். அப்போ பக்கத்தில் இருந்த தமிழ்ப் பேராசிரியர் பிரபாகரன், "அதெல்லாம் signs of a rebel" அப்டின்னான். (பேரா. பிரபாவும் அப்படி ஒரு ரிபல் தான்!) கேள்வி கேட்ட தம்பிக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியலை. 

இன்று அந்தக் கேள்வியைக் கேட்டா - கேக்க மாட்டங்க, கேட்டால் - this is today's fashion அப்டின்னு ஓங்கிச் சொல்லியிருப்பாங்க.

இதுனால ... இன்னைக்கி வர்ர fashionக்கு அன்னைக்கே நாங்க முகவரி எழுதிட்டோம்ல ...

***

ஜீன்ஸோடு தொடர்புடைய இன்னொரு விஷயமும் நினைவுக்கு வருது. (இந்தக் கிழடுகளோடு இதே தலைவலி தான். ஒண்ணைப் பிடிச்சா இன்னொண்ணைச் சொல்லிக் கிட்டு ஒரு விஷயத்தை இழுத்துக்கிட்டே போகுங்க ...) 

1997. காலம் போன காலத்தில் புது வீடு கட்டிட்டு புதுசா ஒரு இடத்துக்குப் போனோம். விளாங்குடி. மதுரையின் மேற்கு விளிம்பாகவும், வாசலாகவும் இருக்கும் இடம். இன்று வரை அப்படியே ஒரு கிராமியுச் சாயல்  இருக்கும்.. அங்கே போனப்போ ஒரு ஜீன்ஸ் பாண்ட் பழசாகி, வழக்கம் போல் முழங்கால்

பக்கம் நூல் பிரிய ஆரம்பித்தது. பழகுனதை விடுற மனசு வருமா? என்ன செய்யலாமென யோசிச்சோமா? ஒரு ஐடியா க்ளிக் ஆச்சு.

அப்போவெல்லாம் அரை ட்ரவுசர் அங்கங்கே போட ஆரம்பிச்சிருந்தாங்க. அதுவும் அமெரிக்கா காரங்க ஆரம்பிச்சது தான். நம்மூர் ஆளுக அதெல்லாம் போடுறதில்லை. எல்லோரும் கைலி தான். நமக்கு வந்த ஐடியாவில அந்த ஜீன்ஸ் பாண்டை நூல் பிரியற இடத்தில அப்படியே வெட்டி எடுத்தேன். போட்டுப் பார்த்தேன். திவ்யமாக இருந்தது; பிடிச்சிப் போனது. அதுக்குப் பிறகு கைலி பக்கமே தலை வைக்கலை.

கிராமியப் புரம் என்று சொன்னேனா ... அங்க இப்படி அரைக்கால் சட்டை போட்டுக்கிட்டு, தலையில் தொப்பி வச்சிக்கிட்டு வண்டியில (அப்போ ஹெல்மட் காலம் இல்லை) அங்க இங்க போற ஆளை நம்மூர் ஆளுக ஏற இறங்கப் பார்த்தாங்க. பசங்கல்லாம் நமக்கு "ட்ரவுசர் பாண்டி"ன்னு பெயர் வச்சிருந்தாங்க. 

நாமெல்லாம் அதுக்கெல்லாம் கவலைப்படுகிற ஆளுகளா ...!