289. கூடல் நகரின் பதிவர் கூட்டம்.

*

படம் எடுத்த என்னைச் சேர்த்து "கூட்டத்துக்கு"(!?) திரளாக வந்திருந்தவங்க ஐந்து பேர்.(பேரையெல்லாம் அங்கங்க ஆளுக மேல் போட்டாச்சு!) ஆறாவதா உட்கார்ந்திருப்பது மதுர பொவண்டோ!


நெஜமாகவே ஜாலி ஒண்ணும் தூங்கலைங்க...அம்புட்டு ஆழமா மத்தவங்க பேசுனதைக் கேட்டுக்கிட்டு இருக்காருங்க .....







நாங்க இருக்கிறதுக்கு ஒரு மண்டபம் பிடிச்சோம். அது காந்தியடிகள் மகாத்மா ஆன பின் இருந்த குடிசையின் நகலுக்குப் பக்கத்தில் இருந்தது. ஆனால் அதற்கு மறு பக்கத்தில் அரைகுறையாக இருந்த ஒரு கட்டுமானத்தைப் பார்த்ததும் ஜாலிஜம்பரின் 'மூன்றாவது கண்' துடிக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. அதை background-ஆக வைத்து ஒரு படம் எடுத்தேயாகணும்னு வெறியாகி, என்னை மாடலாக்கி விட்டார்.


நான் விட்டுருவேனா? பழிக்குப் பழி வாங்கிட்டேன்.











அது என்ன ராசியோ என்னவோ! எடுத்த படத்தில் பாதிக்கு மேல் மக்கள் கண்கள் சொருகி சொக்கிப் போய் உட்கார்ந்திருப்பதுபோல் விழுந்திருச்சி. அதுக்கு நானென்ன பண்ண முடியும்?
ஒருவேளை bovonto effect-ஆக இருக்குமோ என்னவோ?





எல்லாம் வழக்கம்போல இருந்திச்சி. பதிவர்கூட்டத்துக்கு வாழ்த்துச் சொல்லி வால்பையன் தொலைபேச, அவரிடம் டிபிசிடி கொஞ்சம் ஆள்மாறாட்ட தகிடுதத்தம் செய்ய முயன்றுகொண்டிருந்தார். எந்த குறிப்பிட்ட நோக்கமுமில்லாமல் ஒரு அவியலான மொக்கை அரட்டை நடந்தேறியது. தன் குடியிருப்பில் புத்தாண்டு கொண்டாட்டத்தில் கலந்து கொள்ள வேண்டுமென்பதற்காக சீனா 6.30க்குக் கிளம்பினார். இருட்டி விட்டது. கொசுத்தொல்லை பின்னூட்டத் தொல்லையைவிட மோசமானது. எழுந்து நின்று கொண்டு பேச ஆரம்பித்தோம். அது என்னவோ தெரியவில்லை. ஏறக்குறைய புறப்படுவோம் என்று சொல்லி எழுந்து நின்று பேச ஆரம்பித்த பிறகு தான் கொஞ்சம் சூடு பிடித்தது. டிபிசிடி நாம் பதிவுகளை இன்னும் கொஞ்சம் தமிழுணர்வோடு எழுதுவது நலம் என்றார். நல்ல தமிழ், தனித்தமிழ் பதிவுகளில் வரவேண்டுமென்றார். என்னைத்தவிர மற்ற இருவரும் அது சரி என்றார்கள். நான் அதற்கெல்லாம் காலம் நிரம்பவும் கடந்து விட்டது. தமிழில், ஆங்கிலம் போலல்லாமல், பேச்சுத் தமிழும் எழுத்துத் தமிழும் அதிகமாகவே விலகி நிற்கின்றன. அதோடு இன்னும் தனித்தமிழ் என்றெல்லாம் பேசிக்கொண்டிருக்காமல், எல்லா மொழிச் சொற்களையும் உள்ளே இழுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றேன். கிரந்த எழுத்துக்கள் இல்லாமல் எழுத வேண்டும் என்றனர் மற்ற மூவரும். கிரந்த எழுத்துக்கள் இல்லாமல் முடியாது என்பது என் விவாதமாக இருந்தது. ஸ்டாலினை சுடாலின் என்று சொல்லச் சொல்ல பழகி விடும் என்றார்கள். தேவையா என்றேன் நான்.

இன்னும் அறிவியல் மொழியில் ஸ,ஜ போன்ற கிரந்த எழுத்துக்கள் இல்லாமல் முடியாது; அதுபோல மற்றைய மொழிச் சொற்களை அப்படியே வாங்கிக்கொள்ள வேண்டும்; புதிய சொற்களை ஓரளவுக்கே கொண்டுவர முடியும். சான்றாக, 'தானி' என்பது 'ஆட்டோ' என்பதற்குச் சரியாக இருக்கலாம். ஆனால் ஆட்டோ ரிக்ஷாவிற்கு மட்டுமே பயன்படுத்துகிறோம். மற்ற ஆங்கிலச்சொற்களில் ஆட்டோ என்பது prefixஆக வரும்போது எப்படிப் பயன்படுத்துவது --- இதெல்லாம் என் வாதத்தில் நான் சொன்னவைகள்.

ஆனால் அவர்கள் முனைப்பாக என் கூற்றுக்களை மறுத்தார்கள். பல சான்றுகள் கூறப்பட்டன, சின்னச் சின்ன நாடுகள் கூட தாய்மொழியைப் பேணும் அளவிற்கு தமிழர்கள் நாம் பேணுவதில்லை. முயன்றால் நாமும் தனித்தமிழிலேயே, ஆங்கிலக் கலப்பின்றி பேசவும் எழுதவும் முடியும் என்பதில் மிக அழுத்தமாக நின்றார்கள்.

இரு வாயில் காப்போர்கள் எங்களைச் சுற்றி வந்தார்கள். நாங்கள் பேசிய விஷயத்தாலோ விடயத்தாலோ என்னவோ எடுத்தவுடன் விரட்டவில்லை. ஆனாலும் அவர்கள் எங்களைச் சுற்றி சுற்றி வந்ததும் நாங்களே இருந்த இடத்தை விட்டு எங்கள் வாகனங்கள் ஊர்திகள் நிறுத்தியிருந்த இடத்தை நோக்கி நகன்றோம். ஆனாலும் பேச்சு சூடாகிக்கொண்டு இருந்தபடியால் சட்டென்று நிறுத்தமுடியாது தொடர்ந்து கொண்டிருந்தோம். பொறுமை இழந்த ஒரு வாயில் காப்போர் எங்களிடம் நேரம் ஆகிவிட்டது. இந்த அளவு யாரையும் உள்ளேயிருக்க விடக்கூடாது என்பதை நாகரீகமாகச் சொன்னார். வேறு வழியில்லாததால் அத்துடன் "கூட்டத்தை" முடித்து ... பிரிந்தோம்.

ஆனாலும் எங்கே டிபிசிடி திட்டுவாரோ என்று பயந்து நான் எப்படி இப்பதிவைப் பேச்சுத்தமிழில் ஆரம்பித்தாலும் அதன்பின் தனித்தமிழில் எழுத முயன்றிருக்கிறேன் என்பதைப் பார்த்தே, பதிவர் கூட்டம் ஒரு அழுத்தமான பாதிப்பை என்மீது ஏற்படுத்தியிருப்பதை நீங்கள் பார்க்க முடியுமே ... இல்லையா? (நெஜமாத்தா'ங்க) (உண்மையாதானுங்க!!)



*