698. நாங்களும் செஸ் விளையாடினோம் ...!

*




 கல்லூரிக்கு வேலைக்குப் போன பின் நண்பர்களோடு காசில்லாத நேரத்தில் விளையாடுவதற்காகவே செஸ் பழகினோம். இரண்டு வருஷம் அடிக்கடி விளையாடுவோம். இந்தியன் எகஸ்பிரஸில் வரும் white wins in two moves எல்லாம் போட்டுப் பழகினோம். அதன் பின் செஸ் பக்கம் போகவேயில்லை. பின்னாளில் மகள்கள் இருவருக்கும் சொல்லிக் கொடுத்தேன். ம்ம்..ம்.. ஒண்ணும் தேறலை. உட்டுட்டேன்.


 ஏறத்தாழ ஒரு இருபது, இருபத்திரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் என் நண்பன் ஒருவனோடு அவனது நண்பரைப் பார்க்கப் போயிருந்தோம். அவர்கள் இருவரும் அப்போது தான் I.P.S.ஆப்பீசர்களாக ஆகியிருந்தார்கள். கொஞ்ச நேரம் ஏதேதோ பேசினோம். போரடித்தது. அடுத்த என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்த போது நண்பனின் நண்பர் செஸ் விளையாடுவோமா என்று கேட்டார். எனக்கு ரொம்ப தெரியாதுன்னேன். ’கொஞ்சம் தெரியுமல்ல .. அதை வைத்து விளையாடலாம்’ என்றார். நீங்கள் இரண்டு பேரும் விளையாடுங்கள். நான் வேடிக்கை பார்க்கிறேன் என்றேன். அட .. மூன்று பேரும் விளையாடலாம் என்றார் அந்த நண்பனின் நண்பர். அது எப்படியென்றேன். நான் இரண்டு பேரோடும் விளையாடுகிறேன் என்றார். அதிலும் நான் blind chess விளையாடுகிறேன் என்றார். அது என்னங்க என்றேன். நீங்கள் சாதாரணமாக விளையாடுங்கள்; நான் முதுகைக் காண்பித்துக் கொண்டு உட்காருகிறேன். போர்டை பார்க்காமலேயே விளையாடுகிறேன் என்றார். அது எப்படிங்க என்றேன். வாங்க விளையாடுவோம் என்று களத்தில் குதித்தார்.


 முதுகைக் காண்பித்து உட்கார்ந்தார். நாங்கள் இருவரும் ஆளுக்கொரு போர்டில் விளையாட உட்கார்ந்தோம். மனுஷன் திரும்பியே பார்க்காமல், மனசுக்குள்ளேயே நினைவு வைத்து எங்கள் இருவரோடும் அடுத்தடுத்து விளையாடினார். அசந்து விட்டேன். எபடிங்க மனசுல அம்புட்டையும் ஞாபகம் வச்சி விளையாடினாரோ ... கொஞ்ச நேரம் விளையாடினோம்.


நமது அடுத்த மூவ் என்று யோசிப்பதற்குப் பதில் அவர் முதுகையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். நம்ப முடியாத அளவிற்கு அவர் அடுத்தடுத்த மூவ்களை மிகச் சரியாகச் செய்தார். அம்புட்டு ஆச்சரியம். கொஞ்ச நேரம் பார்த்தேன். என்னடா மனுசனுக்கு இம்புட்டு ஞாபக சக்தியான்னு நினச்சிக்கிட்டே ... இப்படி பண்ணிப் பார்ப்போமா என்று நினைத்து, எனது பீஸ் ஒன்றை இடம் மாற்றி வைத்தேன். அடுத்து அவர் இரண்டு மூவ் சொன்னார். இரண்டாவது மூவில் நான் ’இல்லைங்க .. அந்த இடத்தில் என் பீஸ் இருக்குது’ என்றேன். அப்டியா என்றார், கொஞ்சம் யோசித்து விட்டு முதலில் சரியாக இருந்த இடங்களைப் புட்டு புட்டு வைத்தார். சொல்லிட்டு .. நீங்க ‘விளையாடிட்டீங்களா?” என்று கேட்டுச் சிரித்தார்.

உண்மையைச் சொன்னேன். ஆச்சரியம் தாங்காமல் எப்படிங்க இதெல்லாம் என்றேன். பழக்கம் தான் என்றார். செஸ்ஸில் எந்த அளவிற்குப் போனீர்கள் என்றேன். கோவை மாவட்ட அளவு வரை போய் போட்டிகளில் வென்றிருக்கிறேன் என்றார்.

இது எனக்கு அடுத்த அடி! வெறும் மாவட்ட அளவில் விளையாடும் ஆளே இப்படி ரெண்டு பேரை வைத்து blind chess விளையாட முடிந்தால், பெரும் நிலைகளுக்குச் சென்றவர்கள் எப்படி ஆடுவார்கள்.


 நினைக்கவே தலை சுற்றுகிறது!


 ஆமாம் ... உங்களில் யாரேனும் இந்த blind chess விளையாடுவீங்களா? அப்படி யாரும் இருந்தால் இந்த மாயா ஜாலம் எப்படி என்று கொஞ்சம் சொல்லுங்களேன்.


 ஆனந்த் ஒரு ஆட்டம் கூட ஜெயிக்காமல் போய்ட்டாரே .... :(




 *