212. அந்த அழகிய நிமிடங்கள்...

எந்த வேலைய யாரு செய்யணும்னு ஒரு விவஸ்தை வேணும். சும்மா ஒருத்தர் கேட்டதற்காக செய்றது அப்டிங்கிறது ஒரு பெரிய விஷப் பரிட்சைதான். இருந்தாலும் தலைவிதின்னு ஒண்ணு இருக்கே; விடுதா நம்மள அது....

இப்போ பாருங்க நம்ம கொத்ஸ் இந்த அழகு பத்திய ஒரு பதிவை ஆரம்பிச்சாரு ... அழகான ஆளுகளுக்கெல்லாம்தான் இப்படி அழகான ஐடியா வரும். அப்போ அவரு அழகாத்தான் இருக்கணும். அதுக்குப் பிறகு நம்ம ராம் என்னைய மாட்டி உட்டுருக்காரு ... அவர பத்தி நான் சொல்லணுமா ..இளஞ்சிங்கம்.. மதுரைக்கார பாசக்கார பயர் ..(பயர் அப்டின்னா என்னன்னு கேக்குறீங்களா? "பய" அப்டின்றத கொஞ்சம் மரியாதையா சொல்லணும்னா "பயர்" அப்டின்னுதான சொல்லணும்?! இல்லீங்களா?) இந்த மாதிரி ஆளுக 'அழகு' பத்தி பேசுனா அதில அர்த்தம் இருக்கு; காடு வா .. வா .. அப்டின்ற கட்டத்தில இருக்கிற என்னையக் கூப்பிட்டு, அழகு பத்தி சொல்லுடா அப்டின்னா என்னத்த சொல்றது. நமக்கும் அழகுக்கும் காத தூரம்; என்னத்தன்னு சொல்றது .. சொல்லுங்க .. ஒண்ணும் தெரியலை போங்க ... அழகுக்கும் நமக்கும் உள்ள தொலைவு ரொம்ப அப்டிங்கிறதினால. அழகான விஷயங்களைப் பத்தி சொல்றதை விடவும் என் வாழ்வின் சில அழகான தருணங்கள் பத்தி சொல்லலாமுன்னு நினைக்கிறேன் ...

1. ... 74, செப்டம்பர் 12 மதியம் 2.20க்கு ஒரு சம்பவங்க ... மூத்தவளை மொதல்ல பார்த்தது .. அதுவரை புதுசா பொறந்த குழந்தைய அவ்வளவு close-up-ல் பார்த்ததுகூட கிடையாது; அப்படியே அதுவரை பார்த்ததும் கண்ணு சரியா திறக்காம, மூஞ்செல்லாம் ஒரு மாதிரியா சப்பையா அரைகுறை மூஞ்சுகளாகவே இருந்துதான் பார்த்து இருக்கேன். ஆனா இப்ப முழுமையான, ரோஸ்கலர்ல கன்னம், திறந்த கண்கள், நல்ல நீளமா மாமியார் கையில் இருந்த அந்தக் குழந்தைய பார்த்த அந்த நிமிடம் இன்னும் பச்சுன்னு மனசுல இருக்கு; எப்பவும் இருக்கும். ரெண்டு மணிக்குக் குழந்தையோட அழுகைச் சத்தம் கேட்டு, இரண்டு பத்துக்கு பெண் குழந்தைன்னு சேதி கேட்டு, இரண்டு இருபதுக்கு நேரில பார்த்த அந்த நிமிடம் வாழ்க்கையில் உறைந்து நின்று விட்ட அழகு நிமிடம்.

2... மூத்த பிள்ளையா பிறக்கிறதில ஒரு லாபம் இருக்கு. பெத்தவங்களுக்கும், மத்தவங்களுக்கும் அது ஒரு புது அனுபவம்தான். பிள்ளையா பிறந்த நேரமே மனசுல பசுமையா இருக்கிறப்போ அந்த பிள்ளைக்கு ஒரு பிள்ளை பிறக்கிறதும், அதை ஒவ்வொரு வினாடியும் உணர்ந்து பார்க்கிறதும் ... ம்..ம்ம்ம்... அதுக்கெல்லாம் ரொம்பவே கொடுத்து வைத்திருக்கணுமாம். எனக்கு அந்தக் கொடுப்பினை இருந்திச்சி .. 18 மணி நேர டென்ஷன் முடிந்து, முதல் பேரப் பிள்ளைய பார்த்த அந்த முதல் நிமிடங்களும் மனசெல்லாம் நிறைஞ்ச, உறைஞ்ச நிமிடங்கள். நினைக்கும் போதெல்லாம் மனசுக்குள் ஒரு விம்மலைக் கொண்டு வரும் நிமிடங்கள்.

இந்த இரு அழகிய நிமிடங்களைத் தவிர நினைத்துப் பார்த்தால் வேறு எந்த நிமிடங்களோ, விஷயங்களோ ரொம்ப பெரிதாகத் தோன்றவில்லை. ஆனாலும், 6 அழகிய விஷயங்கள் வேண்டுமாமே .. கொஞ்சம் முயற்சித்துப் பார்க்க வேண்டும் ...

3.... எப்போதுமே குளிர்னா ரொம்ப பிடிக்கும்; igloo-வில இருக்கிறதுமாதிரி கற்பனை பண்ணினாக் கூட நல்லாவே இருப்பதுண்டு. கொடைக்கானல் எத்தனையோ முறை சென்றிருந்தாலும் ஒரு தடவை டிசம்பர் மாதம் சென்றபோது, நடு இரவு தாண்டி குளிராடையைப் போட்டுக் கொண்டு, நண்பர்கள் தூங்கிக் கொண்டிருந்த நேரத்தில், தனியாக இரவில் நிலவைப் பார்த்துக் கொண்டு நடுக் காடு ஒன்றில், சில்வண்டு - Cicada - வின் இறைச்சல் மிகச் சரியாக ஒவ்வொரு 18 வினாடிக்கு ஒரு முறை (மனசுக்குள் 36 எண்ணினால் சரியாக 18 வினாடி என்ற கணக்கு - photography darkroom-ல் பழக்கப் படுத்தியது ) ஆரம்பித்து, 6 வினாடிகள் தொடர்ந்து ... மறுபடி 18 வினாடிகள் காத்திருந்து அடுத்த அந்தச் சில்வண்டுகளின் ஒலியைக் கேட்டு ... தொடர்ந்த அந்த தனிமையான, வித்தியாசமான, கொஞ்சம் பயம் கலந்த அந்தக் குளிர் இரவின் அழகு - அது மற்றொரு உறைந்து மனதில் நின்று விட்ட அழகான தருணம்.

4.... நம்ம அமெரிக்கா போனதை எப்படிதான் நம்ம பதிவர் மக்களுக்குச் சொல்ல முடியும்; இந்த மாதிரி நேரத்தை உட்டுட்டா எப்ப முடியும்? அதனால் அங்க பார்த்த அழகு நிமிடம் பற்றிச் சொல்லி விட வேண்டாமா?

ஏற்கெனவே சொன்னது மாதிரி குளிர்னா ரொம்ப பிடிக்கும்.பனிமழை, பனியா உறைஞ்சி இருக்கிறதைப் பார்க்க அனுபவிக்க ஆசை. ஆனா மதுரக்காரனுக்கு இது நடக்குற வேலையா? திடீர்னு அமெரிக்கப் பயணம் அப்டின்னதும் நினைவுக்கு முதலில் வந்தது பனி உறைந்த சாலைகளும், பனி மூடிய மரங்களும்தான். ஆனால் பிப்ரவரி இரண்டாம் வாரத்தில் தரை இறங்கியவனுக்கு பனிக்காலமெல்லாம் முடிஞ்சி போச்சு அப்டின்னது ஒரே சோகமா போச்சு... இரண்டாவது நாளோ, மூன்றாவது நாளோ ஒரு ஒரு ரூபாய் நோட்டு (இன்னும் அது இருக்கிறதா என்ன?) அகலத்தில் இருந்த ஒரு உறை பனியைப் பார்த்த போது, ம்ம்.. இவ்வளவுதானா என்ற சோகம் மட்டுமே மிஞ்சி நின்றது. ஆனால் அதன்பின் ஒரு நாள் ... காலை பத்து மணியளவில் கல்லூரிக்குள் நுழைந்தவன் மதியம் மூன்று மணிக்கே வெளியே வந்தேன். காலையில் நுழையும்போது மித வெயில்; பெரிய வித்தியாசம் ஏதுமில்லை. மூன்று மணிக்கு வெளியே வந்தபோது எங்கும் ஐஸ்; எதிலும் ஐஸ் ... தரையெங்கும் வெள்ளை வெளேரென்று மூடியிருந்தது. ரொம்பவே வித்தியாசமான உலகமாக இருந்தது. அப்பாடா... ஐஸ் மூடிய உலகத்தைப் பார்த்து விட்டோம் என்ற நினைவில், கல்லூரிக் கட்டிட வாசலிலேயே நிறைய நேரம் நின்று அந்தப் புதிய உலகத்தை, உறைந்த பனியைப் பார்த்துக் கொண்டு உறைந்து நின்ற அந்த நிமிடங்கள்...

இதுபோல் இன்னும் சில பல நிமிடங்கள் உண்டுதான். ஆனால் பிரச்சனை என்னவென்றால், அதில நிறைய வெளியே சொல்ல முடியாத, சொல்லக் கூடாத நிமிடங்கள் அப்டின்னு வச்சுக்குங்களேன். அதனால் சாய்ஸ்ல விட்டதா வச்சுக்கிட்டு, ஆறுக்கு நாலு மட்டும் சொல்லிட்டு முடிச்சிக்கிறேன்.

ஆனால் அடுத்து வர்ர, நான் அழைக்கிற மூன்று பேர்களும் அந்த ஆறு அழகுகளை அடுக்கி வைக்கும்படி கேட்டுக்கிட்டு ...
அழைக்கட்டுமா அந்த மூன்று பேரை ...

1. T.B.R. ஜோசப் ( நம்ம வயசுக்கு ஏத்த மாதிரி நம்ம ஜோட்டு ஆளைக் கூப்பிட வேண்டாமா, என்ன?)

2. மதுமிதா - கவிஞர்கள் சொல்ல, பேச வேண்டிய அழகான விஷயத்துக்கு ஒரு கவித்துவ பதிவரையாவது கூப்பிட வேண்டாமா..?

3. நல்லடியார் - பேசு பொருள் பலவும் இருக்கிறதல்லவா .. அதனால் இவரை அப்படி இதைபற்றிப் பேசுமாறு அழைக்கிறேன்.

வாருங்கள் ... உங்கள் பார்வையில், உங்களுக்குப் பிடித்த அழகான 6 விஷயங்களைச் சொல்லுங்களேன்.