546. "மெளனகுரு"

*
எல்லோரும் 'ஒகோ'ன்னு புகழ்ந்த படத்தைப் பற்றி நானென்ன புதிதாகச் சொல்லிவிடப் போகிறேன். படம் வந்ததும் பார்க்க எண்ணி, முடியாது போக, பல இடங்களில் படம் எடுக்கப்பட்டு விட்டன. படத்தின் தரம் உணரப்பட்டு இரண்டாம் முறையாக திரையிடப்பட்ட பிறகே பார்த்தேன்.

வழக்கத்துக்கு விரோதமாக கதாநாயகன் இருந்தார். சண்டையில்லை; கத்தலில்லை; வித்தியாசமான தமிழ்ப்படக் கதாநாயகன். படம் முழுவதுமே நம் எதிர்பார்ப்புகளுக்கு எதிராக கதாநாயகனின் செய்கைகள் இருந்தன. ஓரிரு வார்த்தையில் சொல்வதானால் இயக்குனர் திட்டமிட்டு கதாநாயகப் பாத்திரத்தை deglamorise செய்துள்ளார். இது படத்திற்கு மிக வலுவூட்டும் ஒன்றாக இருந்துள்ளது. உயரமான கதாநாயகன் கல்லூரி மாணவர்களின் பின்னே தானும் வழக்கமான ஒரு மாணவனாக, ரெளடிகளின் அடிதடிக்கு உடனே 'கம்பு தூக்காமல்' ஓரத்தில் நிற்பதைப் பார்க்கும்போது தமிழ்ப்படம் தானா என்ற சந்தேகம் வந்தது.

க்ரைம் சீனில் கார் மோதுவது, பின் தலையில் அடித்துக் கொலை செய்ததை தடவியல் - போஸ்ட்மார்ட்டத்தில் மறைப்பது போன்ற நுண்ணிய விஷயங்களில் கொடுத்துள்ள கவனம் நன்கிருந்தது.


நெடுநாள் அடைகாத்து இயக்குனர் எடுத்த படம். மிக அழகாக ஒவ்வொரு நிகழ்வும் தமிழ்ப்படங்களில் வழக்கமாக வரும் illogical நிகழ்வுகள் ஏதுமின்றி பொருத்தமாக அமைந்துள்ளன. It is well sculpted and polished movie.

கதாநாயகனும் உமா ரியாஸும் இயக்குனரின் நடிகர்களாக உழைத்திருக்கிறார்கள். சினிமாத்தனம் இல்லாத இயல்பு அவர்களிடம் பார்க்க முடிந்தது.

கடைசி சீனில் கதாநாயகனும் கதாநாயகியும் ஒரு சைக்கிளில் செல்வது போல் காண்பித்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும்; பொருத்தமாயுமிருந்திருக்கும் என்று தோன்றியது.




(இயக்குனர் என் மாணவர் என்று பெருமையாக இங்கே சொல்லிக் கொள்ளலாமா?)





*